27 czerwca oprócz uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, o godz. 18:30 została odprawiona pożegnalna Msza księdza Krystiana, który po 5 latach bardzo owocnej posługi kapłańskiej żegnał się z parafianami, aby objąć stanowisko jako prefekt pierwszego roku w Seminarium naszej diecezji.
Podczas homilii ks. Krystian, odnosząc się do uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa podkreślił, że Bóg stworzył cudowne narzędzie komunikacji i umieścił je w centralnym miejscu człowieka – w naszym sercu. To właśnie tam jest centrum komunikacji i budowania relacji z Bogiem i człowiekiem. Nie ma możliwości budowania relacji z Bogiem i drugim człowiekiem, jeżeli nie posługujemy się sercem. Dlatego tak ważne jest aby wejść w swoje serce, zgłębić je i zrozumieć.
Naszym zadaniem jest również zgłębiać serce Jezusa. Na modlitwie mamy zgłębiać Jego miłość. Jezus wskazuje na serce, ale nie ma w tym poczucia winy – to my je przebiliśmy, ale każdy z nas musi zobaczyć w tym przebaczenie. Nie należy bać się zanurzyć w Jego sercu, sercu poranionym, ale gorejącym miłością, gdyż tam jest nasze uzdrowienie.
Musimy dbać o nasze serca, aby nie odrzucać miłości Boga.
Podkreślił, że w relacjach wiele razy przerzucamy się winami, boimy się zanurzyć w nasze serce, ponieważ boimy się naszych słabości, ale nasze serce to nie tylko to – tam właśnie jest mieszkanie Boga. I jeśli szczerze wpatrujemy się w serce to znamy prawdę o sobie. Serca nie da się oszukać, serce jest przepięknym narzędziem, które umożliwia budowanie relacji. We wszystko potrzebujemy włożyć serce. Relacje bez serca będą powierzchowne, ponieważ będziemy obok siebie, ale nigdy ze sobą. Jesteśmy powołani, aby wchodzić w serce bez lęku.
Bóg stworzył nasze serce do modlitwy, żeby tam się z Nim spotykać. Na modlitwie dokonuje się konfrontacja tego, co jest nasze, a tego z czym przychodzi Bóg. Jeżeli damy wygrać temu, z czym przychodzi Bóg to nagle możemy odkryć swoje nowe przestrzenie, nową rzeczywistość, w tym wszystkim co było nasza raną.
Na zakończenie ks. Krystian dodał, że Bóg szuka każdego w naszym wnętrzu, dlatego wychodźmy mu na spotkanie abyśmy zawsze. Pozwólmy Jezusowi uczynić to co chce, aby Jego gorejące serce zwyciężyło nad naszym sercem.
Po Mszy przyszedł czas podziękowań, pożegnań oraz wspólnego grilla z licznymi smakołykami.
Przez 5 lat Ksiądz Krystian był nie tylko duchowym przewodnikiem, ale również aktywnym organizatorem wielu ważnych wydarzeń łączących parafian, która stała się dla nas domem. Kreatywność zaangażowanie w życie parafii, obecność, mądrość, ofiarność i otwartość na drugiego tchnęły życie w naszą parafię. Księdza postawa na zawsze pozostaną w naszych sercach.
Szczególnie wdzięczni jesteśmy za możliwość uczestniczenia w takich akcjach jak: Różaniec Nocą, Droga Krzyżowa ulicami Saskiej Kępy, liczne pielgrzymki oraz wycieczki (Loretto, Łagiewniki, Toruń), a także coroczne wyjazdy wakacyjne dla rodzin, dorosłych i młodzieży. Dziękujemy za codzienność, za przyjaźnie które powstały dzięki tym wyjazdom. Jesteśmy też wdzięczni za serce, które Ksiądz włożył w budowanie wspólnoty.
Życzymy księdzu Krystianowi wszelkiej pomyślności na nowej drodze, obfitości łask oraz wielu sił i Bożego błogosławieństwa. Niech czas spędzony w naszej parafii pozostanie w pamięci jako piękny i owocny okres.
Drogi Księże Krystianie!
Niech Ksiądz zawsze na drodze Ducha Św. pozostanie
i do nieba kiedyś pomknie w złotym rydwanie,
Ale na ziemi jeszcze długo spełnia swe powołanie.
Dziękujemy za cierpliwość, wsparcie, za to że był Ksiądz z nami,
choć do końca nie byłyśmy świętymi aniołami
Dziękujemy Księdzu drogi za twe serce, za twe nogi,
Co wciąż kroczą w stronę ludzi, gdy ogień nadziei w nich się studzi.
Za Księdza zaangażowanie dziękujemy!
I o opiekę dla Księdza do nieba wnioskujemy.
Zdrowia, siły Bożej łaski,
niech w Księdza garderobie pojawią się kiedyś biskupie złote laski.
Niech Ksiądz na gitarze wiecznie gra, a głos tej modlitwy w tej muzyce,
będzie słychać Nawet w południowej Afryce.
Niech Ksiądz w podopiecznych jak w lustro się wpatruje,
I do posługi w kościele ich dobrze przygotuje.
I my chcemy widzieć ich tak samo, nawet w roraty niewyspanych w rano.
Choć Ksiądz uczyć w seminarium sale,
To dalej zostaje w naszych sercach stale,
Niech Ksiądz w seminarium przykładem świeci
Wśród młodych umysłów i dużych dzieci.
Niech Księdza cały świat doczesny sławi, a Bóg zawsze błogosławi,
A Maryja Matka Święta niech o Księdzu zawsze pamięta!
[autorki wiersza: Gabi Staniewicz, Wiki Kaźmierczak, Marysia Szypuła]
